صدور احکام بلند مدت از سوی رژیم چه معنایی دارد؟

فهم این موضوع که رژیم رفتنی است چندان سخت نیست.
کافیست احکام صادره برای فعالان سیاسی و مظنونین پس از انتخابات را نگاه کنیم:
20 سال ممنوعیت از کارگردانی، 6 سال حبس تعزیری، 5 سال حبس تعزیری در تبعید و ...

به راستی هدف از صدور این احکام بلند مدت چیست؟
چرا رسانه های رژیم همواره بر طول مدت احکام صادره مانور می دهند؟

پاسخ ساده است. رژیم می داند که به زودی برچیده می شود.
صدور احکام بلندمدت تنهای برای القای این ذهنیت است که ما همچنان هستیم.
ما رفتنی نیستیم و می توانیم تا بیست سال دیگر نیز کارگردانی را خانه نشین کنیم و حتی از فیلمنامه نویسی، محروم کنیم.

اما ما برای القای شکست به رژیم، کم خونها نداده ایم.
حریف سر تا مسلح نیز از هیچ کاری فروگذاری نکرده است:
کشت، کرد، بست، خورد، گذاشت، برد و راه انداخت.
حال باید برود!

تنها همین فعل رفتن مانده است که آنهم به زودی صرف می شود.